Yeahhh!! Ik heb ze gezien: Wilde Orang utans!

Met de 2 Nederlandse meiden dus de volgende ochtend per hobbelende local bus naar de jungle. Aldaar een 2-daagse trekking geboekt met overnachting in de jungle.

We gingen de volgende ochtend vroeg op pad met 6 mensen en 2 gidsen. Al na een uurtje of 2 zagen we de eerste Orang utans, WOW wat een mooie beesten! Zo gracieus van boom tot boom slingerend . Op het moment van onze lunch, de gids was net onze pakketjes banaanbladeren gevuld met nasi aan het uitpakken, ineens paniek... er was een Orang utan vlakbij gesignaleerd met een baby en ze kwam op de lucht van het eten af.... Deze Orang utan bleek een bekende te zijn: Mina, ze heeft als baby bij mensen geleefd en is later met succes weer in het wild uitgezet (jaren 80)... helaas heeft ze daar nog wel een voorkeur om mensen te bijten aan overgehouden.... toen ze dus met redelijke snelheid richting onze lunch ging, alles snel ingepakt en zo snel mogelijk uit de voeten gemaakt. Gelukkig bleef ze rustig en konden we later toch weer iets dichterbij komen... mooie foto's kunnen maken!! Wel nog een paar keer snel weg moeten rennen, daar ze weer dichterbij kwam.... wel onzettend mooi om te zien hoe ze met baby in haar armen rondslingerde en rustig naar ons zat te kijken op de grond, SUPER!! Onze lunch hebben we pas veel later gegeten, nadat we een behoorlijk vermoeiende tocht achter de rug hadden.... helaas, helaas, daarna begon pas echt het heftige stuk van de trekking... door een temperatuur van zo'n 30C, de hoge luchtvochtigheid van zo'n 90-95%, de regen van de dagen ervoor en daardoor een heel modderig pad, de paden die bijna loodrecht omhoog of naar beneden gingen, was dit voor mij echt de meest heftige trekking ooit! Ik was kapot, dacht onderweg alleen nog maar: waar ben ik aan begonnen?? Dit als een mantra herhalend.... totaal kapot, zeiknat van het zweet en de heftige tropische regenbui, totaal onder de modder, niks meer ziend door mijn natte en totaal beslagen bril kwamen we eindelijk aan op onze campsite voor de nacht!! Daar direct in de rivier gesprongen (koud, maar heerlijk) om weer een beetje bij te komen. Onze kok heeft super zijn best gedaan om een heerlijke maaltijd klaar te maken op een houtvuurtje... door wederom een regenbui hebben we binnen in ons 'tentje' gezeten... onze slaapplek was een zeil op de grond, een zeil over bamboo stokken heen en wat yogamatjes eronder om op te slapen... Oke... dat slapen was dus voor mij vooral wakker zijn door de keiharde ondergrond, de kou (brrr) de regen op het zeil en door het oorvordovende geluid van de woeste rivier, 4 meter verderop... voor een plasje ging je gewoon naast de tent zitten in het oerwoud! :)

Behalve de Urang utans ook nog Gibbons, Makaken en Thomasaapjes gezien :)

De volgende dag heeft de rest van de groep nog een tocht van 3 uur gemaakt, maar Helen is lekker op de campsite gebleven en heeft in haar uppie een super ochtend gehad in haar prive 'zwembad' (een klein stukje tussen de rotsen in de snel stromende rivier) al 'zwemmend' en zonnend op de rotsen.... dit was echt weer een kippevel moment!!! Zonnebadend op de rotsen in een snelstromende rivier, omgegeven door hoge stijle berghellingen vol met tropisch regenwoud!!! En dat midden in Sumatra... moest af en toe even in mijn eigen arm knijpen om het te geloven!! :) WOW!!

De terug tocht naar mijn guesthouse ging per tubes (grote binnenbanden van een tractor)... alle rugzakken in 3 dubbele plasticzakken gepakt, op de tubes geladen, wij er allemaal op en 3 gidsen met peddels... en gaan! De rivier was behoorlijk wild door eerdere regenbuien en de stroming erg sterk, halverwege verloren we een peddel en een gids... tubes zo snel mogelijk aan land proberen te leggen, een nieuwe peddel gemaakt van een boompje en weer op weg.... uiteindelijk na een uur in het koude water weer bij onze guesthouse aanbeland... wat een tocht, maar een super ervaring!!!

Ik heb besloten om hier nog even 2 dagen te blijven en een beetje rond te hangen, sfeer is erg relaxed, leuke mensen en prachtige natuur direct buiten mijn hutje... wat wil ik nog meer??? Ehhh... een liefdesverklaring van een Indonesche jongen van 26, hier werkend in het guesthouse, met een prachtige stem en goed gitaar spelend misschien?? ;) Hahahaha... het kan niet op hier! heb net een prive serenade van hem gehad en de vraag of ik ook niet iets speciaals voor hem voel (ehhh, nee ;)))

Maandag vertrek ik naar een plaatsje een paar uur met de bus verderop, om een vulkaan te gaan bekijken... Jullie horen me daarna weer...

Yep, Helen is nog steeds in haar element!! :))

xx

Ps: foto's en bewijs volgen natuurlijk zo snel mogelijk! :)

Ps2: vanavond een jungle party hier vlakbij, ben benieuwd ;)

Ps3: Jungleparty was super.... alleen heel dronken geweest (weet je nog die omarming met de wc pot,Henk?? zo, maar dan nog een graadje erger! :))